Kim jesteś?

mej przyjaciółce Andi

Samotność, jesień, chmury i drzewa więdnące...
Dziś pogoda...lecz słońce chore jak tęsknota.
Wiatr wpycha do ust niedokończone słowa,
które ranią jak rdza płowa.

Mgłą zasnute sny, pokryły liście zwiędłych marzeń,
a deszcz jarzębin koralami zasnówa
kalejdoskop zdarzeń.

Ostatni motyl tej jesieni sfrunął na mą dłoń,
utopił swe barwy w duszy mojej toń.
Rozpromienił szarość uciekających lat.
Motyl - przyjaciel?
siostra?
brat?

autor

Łowczy67

Napisany: 2005-01-01 Dodano: 2005-01-18 11:53:00

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie