Kinga

Dawno temu napotkałem w parku Kingę
I spojrzenie spod jej długich rzęs niewinne;
Krok sprężysty, pełen gracji, nieco dumny;
Smukłe uda, jakby greckie dwie kolumny;

Kształtne piersi – to zapewne z tej przyczyny,
Właśnie Kingą dzisiaj szczycą się Pieniny.
Pełne usta jak dojrzałe jędrne śliwy;
Czemu przy niej ten Bolesław był wstydliwy?!

Który książę by nie pragnął takiej żony,
Co nie jedną, ale miała „Trzy Korony”!
Tylko marzyć o niej we śnie i na jawie.
Przegapiłeś swoją szansę Bolesławie.

autor

Fred

Napisany: 2005-10-04 Dodano: 2005-10-09 09:47:51

Ten wiersz przeczytano 14318 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie