Klaun

Ten klaun uśmiechnięty,
Na tej pustej arenie,
Bez widowni i klaki,
Czeka na zrozumienie...
Uśmiech już jego sztuczny
Umiera śmiercią powolną,
Choć serce krzyczy rozpaczą,
Jemu płakać nie wolno...
Bo cóż by było,gdyby
Widz jakiś zapomniany
Smutnego klauna zobaczył,
Jak stoi zapłakany?
Rozumiem,mój przyjacielu
Twą troskę i twe westchnienie,
Czyż płakać klaunowi przystoi
Na smutnej życia arenie?

autor

mamma

Napisany: 2002-12-08 Dodano: 2008-06-19 20:38:50

Ten wiersz przeczytano 5720 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie