Klęcząc przed Waszą Egoistyczną...

Nasze uczucia stają się tak prawdziwe
Jak ból w oczach
Dłonią wydartą z twojego marzenia
Nieśmiało pytam o drogę

Czy to jest kara
Za to, że zbyt szybko nauczyłam się
Oddychać?

Klęcząc przed Waszą Egoistyczną Wysokością
Słucham jak pół-człowiek obok modli się słowami
Które wypowiedział nad zakrwawionym ciałem
Swego przyjaciela

...

Dla zapomnianych wspomnień
I zbłąkanych nadziei
Odtąd jestem przewodniczką
Z sercem posklejanym taśmą

autor

cudownie_zagubiona

Dodano: 2007-05-24 21:09:17

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie