BŁĄDZĄC PO DOLINACH GŁĘBOKIEJ...

Nie potrafię uspokoić rozedrganego sumienia
Błądząc po mych dolinach głębokiej nieświadomości
Nie mogłam znienawidzić od pierwszego wejrzenia
Wolałam topić się w smutkach miłości
Milcząc cierpiącymi ustami zmieszanymi z cierpliwością
Wzdycham bólem i okaleczam się myślą zazdrosną
Do obcych światów udaję się oczami wypełnionymi obojętnością
Ciało chce wyrzucić serce z siła jaką kwitną kwiaty wiosną
Włócząc się po drugiej stronie słońca
Wiem, że każdy mijany znak znam
Idę, wciąż idę drogą bez końca
W powietrze rzucając: "Czy jesteś tam?"

...

"-Dokąd zmierzasz?"-"Nie idę, tylko nogi się wleką."
"Więc gdzie mieszkasz?"-"Od niego za daleko..."

autor

cudownie_zagubiona

Dodano: 2007-05-25 17:07:06

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie