Knot
Niebieski ogień zapalmy
Za ich duszę i głębię
Niech po jednym zapłonie nad grobem
Zapalmy po pięć czerwonych, bo przelała się
krew,
Zapalmy też żółty, za ich marzenia
Niech po jednym zapłonie nad grobem
Zapalmy dwa zielone, gdyż mamy nadzieję i
wiarę
Niech po dwa zapłonie nad każdym grobem.
Niech płoną, niech się żarzą knoty.
Wierzmy i wyciągajmy naukę,
Nie doszukujmy się błędów- one zawsze
istnieją,
Nie wierzmy zawsze oczom, ani temu, co
można wziąć w dłoń.
Życie złudne jest tak samo jak nie
materia.
Tak wiec trwają wiara, nadzieja i
miłość,
Z nich zaś najsilniejsza jest miłość.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.