Kobierzec

... nie samą satyrą człowiek żyje :)

Gdy przyjdzie pora babiego lata,
Ciepłego wiatru ostatni podmuch
Splecie ze sobą nić delikatną,
Będzie jej wątkiem, ona osnową.

I tak utkany cudny kobierzec
Szybko odleci w swoje nieznane,
Chronić swe piękno przed rychłym chłodem
I przed zbutwiałych liści zapachem.

Nie wróci wiosną, to raczej pewne,
Jako że droga to dlań ostatnia.
Lecz gdy zatęsknisz, to popatrz w niebo,
Znajdziesz go tylko w szczęśliwych gwiazdach.

autor

1-piórko

Napisany: 2015-09-05 Dodano: 2018-07-16 08:11:25

Ten wiersz przeczytano 1197 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie