Kobieta frywolna

Wiersz dedykuję bratu, dla niego też był pisany, gdyż na swojej drodze spotkał taką właśnie kobiete ...

Czekam na kolejny dzień
Gdyż spadł na mnie promień nadziei, ale zakrył go prawdy cień
Chcę obudzić się całkiem nowy
Dlaczego nie słyszałem, gdy mówił cały świat, gdy huczały sowy?
Wszyscy mówili, że to blef, że obłuda
Ja wierzyłam jej
Uwierzyłem w cuda
Leciałem jak ptak do pięknego nieba
Myślałem, że to dobrze, że tak właśnie trzeba
Weszłem do raju i czekałem na kolejne słowa
Lecz głupi byłem
Nie widząc nic naiwnie wierzyłem
Doznałem jednak olśnienia
I teraz wiem, że kobieta sie nie zmiania.
Oddałem swą miłość frywolnej kobiecie
Podałem ją na tacy w róży pięknym kwiecie
Lecz ona ją zniszczyła, zepsuła, zdeptała
Robiąc mi nadzieję, z innymi sypiała
Jak Ikar na ziemię spadłem z nieba
Leżę na ziemi nie mogąc wstać
Nie wiem sam czy się budzić, czy poprostu wiecznie spać
Dlaczego zawsze mówią, że to facet rani
Że znów złamał serce jakiejś pięknej pani
Lecz gdy mężczyzna pokocha, to kocha na zawsze i szczerze
A w miłość wytrwałą kobiety już nigdy nie uwierze

autor

sinfullangel

Dodano: 2005-03-17 13:32:58

Ten wiersz przeczytano 1691 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie