KOBIETA ROBOT

Wiersz napisany w czasach intensywnych reorganizacji godz. 01 07-02-1998

Jestem powłoką
istną wydzieliną
hasłem wywoławczym na potrzebę chwili
fizjologicznym uwarunkowaniem
w ruch puszczoną machiną
funkcją .
Jestem ?
Chciałabym być raczej przedmiotem ulubionym
na przykład filiżanką z porcelany kruchej
ostrożnie ! – może pęknąć .
Nie jestem filiżanką ,
po której utracie ktoś płacze
bardziej czymś w ludzkim ciele uwięzionym
ze mnie się pije inaczej.
Gdy anatomię swą potwierdzam
w kolejną , bezsenną noc pospolitą
te same myśli wciąż mnie nurtują
co ? –kiedy tryby się rozsypią
bezwzględnie mną manipulują.
OSTROŻNIE !!!
Co będzie potem ?
Odpowiedź zwykle bywa banalna
bez żalu zastąpią mnie innym ROBOTEM.

mb

I po wielu dziesiątkach przepracowanych lat w czerwcu 2009 -zastąpili! A czym jest człowiek ,kiedy pozbawi się go pięknej powłoki Januszu P.? Wydzieliną różnych produktów. Zbędnych i "niezbędnych".

autor

maria4444

Napisany: 1998-02-07 Dodano: 2010-11-23 00:20:20

Ten wiersz przeczytano 1437 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie