Kocham, choć nie chcę

Ile dał mi los przez miłość straconą?
Przez nadzieje rozmyte schowane gdzieś w sercu?
Przez kamienie miłości piękniejszej od gwiazd?
Przez wiarę w uczucie prawdziwsze od prawd?

Dlaczego pozwolono kochaniu trwać?
Poczuciu świadomości uspokajać noce i dni?
Czekaniu stawać się zwyczajnym, koniecznym?
Rozwojowi spraw toczyć się jak tylko chce?

Kiedy odejdzie smutek bezkresny?
Nieumiejętność życia bez krzty przeszłości?
Nic nie znaczący już cień nadziei wyblakłej?
Tak trudna beznadziejność toczących się chwil?

Bez mądrości pożądanej i do wypełnienia planu
Bez radości przed snem i widma rozumu
Kocham choć nie chcę, lecz wierzę w trudu sens
On się opłaci - kiedyś znajdę smutku kres

autor

Dagg

Dodano: 2006-01-07 01:36:10

Ten wiersz przeczytano 404 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie