Kochankowie

dla wszystkich zakochamych... i nie tylko...

Byli razem... siedzieli na ławce
splecieni jakby w jedno.
Trzymali się mocno jakby się bali,
że jeśli puszczą to już nic ich nie ocali,
że coś ich rozdzieli,
a tego nie chcieli.
Ona siedziała mu na kolanach
i objeła go rękami
on ją przytrzymał, byli przytuleni...
marzył by byc z nią wiekami.
Zakochani byli od samego początku...
siedzieli i rozmawiali...
można było ich zawsze tam zobaczyc
na tej ławce się zakochali...
i to ich miejscem do dziś pozostało.
Teraz można tam spotkac starą kobietę,
która czeka na swojego kochanka,
co wieczór i każdego poranka.
Czeka, aż trafi do drugiego świata
tam on na nią czeka juz długie lata.
Ona do niego tam dojdzie już za niedługo,
bo też śmierc na nia czeka...
i znów się spotkają na tej ławce...
Ta ławka jest tych kochanków.
Wiemy, że się tam spotkają,
więc już pójdziemy, niech inni też nie przeszkadzają.

autor

Ch!Qu!tK@

Napisany: 2006-03-18 Dodano: 2006-03-19 11:29:15

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie