Kolekcjoner spojrzeń
Już nic nie pamiętam
Łez nie ronię
Krzywd nie noszę
Zasług nie liczę
Marzeń nie goniłem
O słowa nie dbałem
Uprzejmości nie skąpiłem
Dotyku nie czułem
Zmysłów nie karmiłem
Tylko miłości chciałem
Nic już nie pamiętam
Nic prócz tych oczu głębokich
Wszędzie i zawsze tych samych
Przenikających
Zdziwionych
W błagalnej myśli wyostrzonych
Zielonych Aleksandrytów
Błekitnych Topazów
Akwamarynów
Pamiętam
Oczy dwojga patrzące
W jednym pytaniu otwarte
Gdzie Wszystko
Czas i Przestrzeń
Cały Wszechświat
Zawarte
autor
Marcin Filinger
Dodano: 2014-05-23 02:36:04
Ten wiersz przeczytano 436 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Rymowany
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Dzięki ;) Kupiłem gitarkę więc przerobimy na piosenkę
za lat pare... pozdro
Nawet ciekawe :)
gdyby to troszkę obrobić to fajnie by się prezentował
Pozdrawiam :)
Bardzo ciekawy wiersz o tęsknocie za miłością, szkoda
tylko, że tak rozrzucony! Pozdrawiam miłego dnia