Koło ratunkowe

Spoglądasz dookoła fale
Ratunku nie widać wcale
A Ty toniesz powoli
i myślisz czy los na to pozwoli

I nagle nie wiadomo skąd
Gdzieś na horyzoncie majaczy ląd
Obok ratunkowe koło się pojawia
I nowa nadzieja sie zjawia

Chwytasz je zmęczonymi rękoma
Już wiesz że samotnie nie skonasz
Że koło Ciebie uratuje
I do zbawczego lądu doholuje

Potem koło wyrzucisz w kąt
Po co Ci gdy pod stopami masz już lad
Wyrzucisz bo nie jest już potrzebne
Tą krótką znajomość w zapomnienie obrócisz

Odejdziesz bo już jesteś bezpieczna
Opieka koła już nie jest konieczna
Niech sobie leży zapomniane
Odrzucone i nie chciane
Niepotrzebne i nie kochane

06.00 Takim kołem jestem ja przez całe życie

autor

Poprosty_Wojtas

Napisany: 2007-07-16 Dodano: 2007-07-17 06:01:30

Ten wiersz przeczytano 677 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie