W kolorze sepii /vilanella/

Przeszłość się jawi w kolorze sepii,
rys fotografii, nieco rozdartej
i ten pożółkły ślad, co myśl krzepi.
--
Niby bezbarwnie, a jak spod fleszy,
radość wybrzmiewa, aż dusi w gardle,
choć mgła zaciera tę przeszłość w sepii.
--
Och, gdyby można, co było, wzniecić,
by tamte lata dziś grały faktem
i ten pożółkły ślad, co myśl krzepi.
--
Młodość, beztroska, czas taki lekki,
chwil sentymentów, miłości, natchnień,
teraz się sączy wspomnieniem w sepii.
--
Nie chcę, by pamięć chciała coś stępić
z tych dni minionych szczegóły zdarzeń
i ten pożółkły ślad, co dziś krzepi.
--
Kadr się zatrzymał, sentyment wszczepił,
choć zdjęcie zblednie, wspomnień nie zmaże.
To nic, że przeszłość w kolorze sepii,
pożółkłym śladem i tak myśl wskrzesi.

autor

ElaK

Napisany: 2022-11-12 Dodano: 2022-11-12 08:33:09

Ten wiersz przeczytano 837 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie