Kondensat

Kiedy dupsko rózdze rzuci się w objęcia,
tak... wiesz... bez reszty, no i bez zadęcia,
wówczas w jednej chwili świat ludzkim się stanie,
zło z dobrem, jak nigdy, zawrą pojednanie.

Kto chce niech mi wierzy, że to się wydarzy,
kto nie chce, niech uda, że to mu się marzy,
albo, że ogarnął go omam przedziwny,
wiedziony przypadkiem, wcale nie... natywny.

Że wszystkie wokoło łajzy oraz mendy,
wtrącono do lochu, jak jakie przybłędy,
a gnidy i lumpy oraz szumowiny,
z Urzędów... odejdą. Nie... to nie są kpiny.

Niech każdy z osobna, nawet popapraniec,
już zwolna rozpocznie odmawiać różaniec,
a każda łachudra, niech w pierś się uderzy
i odmówi, z rządu, kilkaset pacierzy.

Potem plackiem padnie na zimną posadzkę,
by w pokucie odbyć naznaczoną schadzkę,
gdyż dziękować przyjdzie tak rózdze, jak dupie,
za zbawienie świata, za to, że nie łupie.

Świat przykładem stanie, dla innych wszechświatów
a one w podzięce wzniosą moc wiwatów,
więc pamiętaj, jeden z drugim... i ona,
że rózga zbawieniem, gdy w dupsko wlepiona.



excudit
lonsdaleit

00:01 Poniedziałek, 2 kwietnia 2012 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2012-04-02 00:01:26

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie