Przecież wiesz

Już od dawna się nie znamy, nie widzimy wspólnej drogi,
a chłodnymi spojrzeniami, przeszywamy wspomnień stogi.
Grać w zielone, to nie dla nas, trzeba nosić głupie fanty,
czasu szkoda na tą zieleń, lepiej wybrać się na planty.

Takie planty, spokój wnoszą rozciągłością swojej dali,
a na plantach jest zupełnie... tak... jakbyśmy się nie znali.
Teraz widzisz moja droga, jak to w życiu czasem bywa,
kto nadstawia swój policzek, to po prostu weń obrywa.

Płynie chwila wartkim nurtem, czasem się w zakolu pieni,
mówisz, że gdy ja odejdę, stworzysz wnet gabinet cieni.
Zrobisz miła to co zechcesz, na mnie nie licz, mnie już nie ma,
nie udawaj, że się wzdragasz, teraz wspiera cię ekstrema.

Popatrz tylko, ile dobra zmarnowało się tym razem,
co minęło już nie wróci, chyba, że cmentarnym głazem.
Ale o czym ta rozmowa, przecież my się już nie znamy,
bez znaczenia wszystkie słowa... w co my do cholery gramy...



excudit
lonsdaleit

00:08 Czwartek, 15 marca 2012 - ...

autor

lonsdaleit

Napisany: 2012-03-15 Dodano: 2012-03-15 00:08:58

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie