Koniec

Siedziałem na krawędzi dachu
I nie myślałem już o strachu
Myślałem kto przyszedłby na mój pogrzeb
-Nikt- mój duch mi odrzekł.

Może odnajdzie ktoś w trawie grób zakryty
Zobaczy, pójdzie dalej gdzie leży ktos znamienity
Zapomną o nim wszyscy, a potem zadeptają
I wtedy inną osobę w me miejsce pochowają

Zapamiętają mnie może jednostki, które zbyt dobrze mnie znały
Nie chce wryć się w ich pamięć, by strachu nie odczuwały
Mam też nadzieje, że zgniję szybko
By moje ciało jak najprędzej znikło.

Bo czym ja przecież jestem ? Tylko zwykłym człekiem
Co sie zatruwa zwykłym byle lekiem
Co zgnie marnie na zimnym betonie
Leże przed budynkiem, mam strzaskane skronie

A mym pragnieniem jest, by nikt mnie nie odnalazł
Bo jeszcze bym po śmierci za skórę komuś zalazł
Chcę umrzeć w samotności, z życiem swym własnym na sumieniu
Nie chce krzywdzić nikogo kochająć, chcę zginąć w cieniu.

autor

Inquisitor

Dodano: 2005-06-18 15:30:12

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie