Koniec muzykowania

Ona "tańczyła",
a on grał, grał, grał,
istny muzyko-holik.
Każdą nutkę grał tak,
że serce truchlało,
a nogi rytmicznie
wybijały takt,
nawet wtedy, gdy już
nie słyszały muzyki.
Aż nadszedł dzień,
gdy każdy dźwięk,
sprawiał tylko ból,
więc wyłączyła słuch,
zaczęła się kołysać
własnym rytmem.
Spakowała "instrumenty",
a jej kurde-mol,
jeszcze długo,
po jego wyjściu,
radosne echo grało
na klatce schodowej.

Szczęśliwa jak nigdy,
pyta samą siebie,
dlaczego tak długo
słuchała jego "grania",
przecież on znał
tylko jedną melodię.

autor

Koncha

Napisany: 2015-06-08 Dodano: 2015-06-08 23:48:24

Ten wiersz przeczytano 1179 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie