KOŃSKI PRAWNIK

Pewien koń u swego pana woził gnój furami.
Raz pod górkę a raz z górki ciągał tak latami.
Czy to słota czy upały często przemęczony,
monotonią pracy ciężkiej piekielnie znużony.
Doceniany skąpym słowem, twardo traktowany,
koń zapragnął z życia więcej, zapragnął odmiany.

Podsłuchiwał kiedyś gości stojąc pod oberżą,
rozprawiali, że ich trudy pracy ciężkiej zelżą,
gdy to radcę lub prawnika w sprawie swej opłacą
i choć drogi, nawet złotem, chętnie mu zapłacą.

-To jest myśl!!! Nie będę więcej chodził już pod batem,
bo zostanę dobrze płatnym końskim adwokatem.
Wezmę wkrótce w swe kopyta zleceń co niemiara
a za każdą sprawę z góry złotego talara.

Po dniach kilku na stodole zawisł szyld olbrzymi,
kolorowy, wzrok kuszący słowami dźwięcznymi,
że od dzisiaj tu przyjmuje radca szanowany,
co w swym fachu i w literze prawa obeznany.

ZA TALARA PROMOCYJNIE UJRZYSZ KONIEC ZWADY!
DZIŚ UDZIELĘ DOBREJ PRAWNEJ, FACHOWEJ PORADY!

Już od rana pod stodołą zwierzęta się tłoczą...
Koń w krawacie, uczesany praktykę rozpoczął.

Pierwsza kura farbowana weszła z pretensjami,
że lis piórka jej poniszczył starymi farbami.
Choć zapewniał, że jest mistrzem w fryzjerskiej technice,
to popatrzcie jak wyglądam! - Wstyd wyjść na ulicę.

Koń z uśmiechem rzecze krótko - Łatwe to zadanie!
Wystąpimy szybko z pozwem o odszkodowanie.
Lecz gwarancji tu nie daję, lisia wszak natura,
że jest cwany i co gorsza przysmakiem mu kura!

Kura wyszła skołowana, talara oddała,
żadnej jednak dobrej rady wcale nie dostała.
A za drzwiami już kolejne pokrzywdzone zwierzę,
dzik to całkiem załamany w dobrej przyszedł wierze.

- Ktoś nocami ze spichlerza żołędzie mi kradnie!
Niech pan przyzna panie koniu, przecież to nieładnie!
Po cichutku gdy zasypiam łotr ten się zakrada
i ze słoi na półeczce żołędzie mi zjada.

-To jest pestka - rzekł koń dumnie - rada będzie szczera,
niech pan wszystkie te żołędzie stamtąd pozabiera!
Wsadzi na noc pod poduszkę, tam gdzie czujna głowa
i już więcej do spichlerza żołędzi nie chowa.

Po tej radzie dość trywialnej, sakwę koń unosi
I talara wziąwszy za nic - następnego prosi.

Teraz owca wściekle becząc, jak szalona wpada
i się skarży, że ma gbura byka za sąsiada.
-Wciąż poucza mnie, obraża, kpi i ze mnie szydzi,
w okno puka i podgląda - jak on się nie wstydzi!
Niech ten byk, ten gbur przebrzydły stad się wyprowadzi!
Panie koniu co tu robić? Niech pan coś poradzi!

Szczelnie okna pozamykać - odrzekł koń pośpiesznie-
uszy woskiem pozatykać - dodał - będzie śmiesznie.
Po poradzie sakwą trącił tak dla przypomnienia
i kłaniając się szarmancko burknął - dowidzenia.

Tak pozbywał się klientów kiepskimi radami,
napychając tylko sobie sakwę talarami.
Odradzali mu mądrzejsi takowej praktyki,
bo by w fachu adwokata mieć dobre wyniki,
trzeba znać przeróżne kruczki i księgi studiować,
w innym razie bowiem łatwo w kłopot się wpakować.

Ale koń mądrala sakwy pełne widzi,
z zachłannością w oku z przestróg owych szydzi.
I co ślina w paszczy na jęzor mu niesie,
kłapie liche rady- myśląc o swej kiesie.

W końcu się zebrały zwierzęta pod drzwiami...
- Nie będziemy łotra karmić talarami!!!
Zabieraj oszuście swą prawniczą teczkę,
pojedziemy teraz taczką na wycieczkę!!!
I pojechał przez wieś z kopytami w górze,
za wsią wylądował na gnojowej furze...

No widzisz koniku w rozumek ubogi,
adwokat niech głowę a koń niech ma nogi.
Dobrze nikt nie wyszedł od głupot gadania
a przestrogi czasem warte posłuchania,
bo nam dwoje uszu, jeden jęzor tylko dano,
aby mniej mówiono a więcej słuchano!!!

autor

krzepkaDulcynea

Dodano: 2012-11-19 01:18:55

Ten wiersz przeczytano 2817 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie