kontur

pamiętam jak przemierzałeś wioskę
skąpaną w delikatnym porannym świetle
chmury niecierpliwe popędzane zmieniały
palety barw zaniedbane budynki słomiane
dachy dla zwolenników dumania trawa lekko
przyprószona śniegiem kołysała. twój kontur
boleśnie odznaczał się na horyzoncie

ptaki się zerwały powoli z nonszalancją
oparty na wysłużonym kiju patrzyłeś
zataczały koła bez szelestu przybrały
nagie gałęzie w czapki czarnego pierza
coś się budziło pierwsze okna otworzyła
wesoła gospodyni w ciszy zabrzmiał śpiew
speszony urwał się i krążył po górach

pamiętam twoje spojrzenie wyszłam zza drzewa
z naręczem białej pościeli tak radosne
złamało parę przysiąg składanych na szybko
trawa przyprószona śniegiem kołysała. twój kontur
wtulał się w mój obojczyk zapomniałeś smaku
słońca obudzone w moich oczach świeciło dla ciebie

pamiętam jak przemierzałeś wioskę
choć czekałam zawsze tylko wpadałeś poobserwować ptaki
z godnością odlecę dziś z nimi

autor

Kinga Jałocha

Napisany: 2014-11-05 Dodano: 2014-11-09 19:13:51

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie