Koraliki marzeń

Och marzenia…rozsypane koraliki
szczęścia, białe, czarne i tęczowe,
plączą się w kieszeniach, we włosach...
spadają kaskadami, aż sam człowiek
dziwi się, skąd ich takie mrowie,
co mam z tym nadmiarem zrobić?

Czy mam je pozbierać, czy złożyć
w szkatule, jako skarb najdroższy?
Czy można tak szczęście traktować,
przecież jest delikatne jak
poranna bryza, co o wschodzie
słońca leciutko fale kołysze…

Jest jak Anielski chór nad pozbawionym
miłości dzieckiem, zalęknionym
o swój marny żywot, gdyż fale
przypływu mogą mu je odebrać,
obmywając jego kruchą duszę,
lecz nie promień nadziei z marzeń
zrodzony, najpierw taki maleńki…

niewidoczny płochy, wyczuwalny
sercem, niewidoczny okiem,
zaklęty w myśli nieujarzmionego
serca i duszy człowieka.

autor

Jastrząb46

Napisany: 2007-03-16 Dodano: 2007-03-16 07:33:35

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie