kota rak

i chociaż porzucisz znajomość (jak buty)
nie zdrapiesz kolacji we dwoje - okrutnej;
bo jeśli choć troszkę ma jeszcze zależeć
nie zerwiesz obrusu, bo jest po obiedzie

jak dziura w podeszwie przetarła kalectwo
pod górę, przez paszcze wędrując od niego
gdy tenże w spojrzeniu zachował sumienie
nie schodząc nie wodząc, jakoby kamienny

lecz czas jak bez miary popędził przed nami
nie słuchał przymusów, bez kursu przegrany
zatrzymał nas jednak przy miejscu z kurtyną
gdy dostrzegł nieważkość skrzydełek motyla

autor

Groschek

Napisany: 2023-06-25 Dodano: 2023-06-25 07:55:45

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie