Kraina mgieł
W krainie mgieł, gdzie uczucia płyną
rzekami
wpadając w wodospady, ludzkich spojrzeń
rozbijając swe myśli o skały
które to wystając z dna naszej odwagi
wbijając się nam w stopy, ranią słowami
płyniemy wraz z prądem, pytając o
kierunek
zwątpieniem przykrywając oceany
do których wpadają nasze prawdy
wraz z deszczem kłamstwa
które podnosząc wody naszej wiary
przerywając tamy, wyrzucają na lądy
łzy w objęciach których emocje nasze
spełniamy
spoglądając na niebo, ciemne niczym
nasze stopy od ziemi, po której to uczyć
się chodzić zaczynamy
by wydostać się z rzeki
która to płynie wraz z naszymi lękami.
Komentarze (1)
Ciekawy wiersz.Plus.