Kraina miłości

Księżyc już dawno zabłysł złotym blaskiem
Gwiazdy migotliwe błyszczą na niebie
Inni obudzą się dopiero brzaskiem
Więc choć, przestań oglądać się już za siebie

I chodź ze mną

Uciekniemy do krainy z twoich snów
Tam nie ma bólu, krzywd, żalu i nienawiści
Tam nie ma białej śmierci- dragów
I nie odczujesz nigdy nikogo zawiści

Na wiecznie zielonej trawie, pod jabłonią usiądziemy objęci
Wśród polnych kwiatów, rumianków, kaczeńców
Wypowiemy słowa na zawsze pozostające w pamięci
I nawet gdy zwiędnie bukiet wątłych maków

Zachłyśnięci sobą po wieczności kres
Tańczyć będziemy na piedestale szczęścia
Powtarzając że miłość ma sens
Do samego krańca życia

Dla Ciebie, G. za to, że byłeś i patrzyłeś... Choć nie kochałeś. :*

autor

madula

Napisany: 2005-02-09 Dodano: 2005-07-05 13:58:25

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie