W kręgu morskiej otchłani
W kręgu morskiej otchłani
my – zupełnie niewidzialni
jak krople wody zwyczajni
niepodobni, jakby umarli
zagubieni w nieumiejętności
szukający własnej miłości
bezbronni jak tonące ryby
inni, jakby nie my
i tak niemożliwie obcy
skazani jak okręt tonący
w ostatniej chwili do ratunku
łapiący się nawzajem siebie
my – których dziś już nie ma
padliśmy jak spróchniałe drzewa
lecz wciąż krzyczymy zakochani
z mrocznej morskiej otchłani
* * * * * * *
autor
Natalka (Everytime)
Dodano: 2006-02-12 15:59:19
Ten wiersz przeczytano 601 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.