Kres
Człowiek jest jak szkło... Poznasz go gdy się skaleczysz...
To nie takie proste
czuć pustkę w sobie...
To nie takie proste
powstrzymywać łzy...
To nie takie proste
nagle żyć osobno
tutaj ja,
gdzieś w oddali Ty
Lecz mimo przeciwności losu...
Trzeba się podnieść
i dalej iść przez okrutne życie
bo przed nami jeszcze wiele upadków i
wzlotów...
Jedno wiem!
Nigdy już nie będę Cię kochać!
- nawet skrycie
nigdy więcej kłopotów...
Adios! Mój były kochanku...
autor
Obłąkana poetka
Dodano: 2007-07-14 12:34:32
Ten wiersz przeczytano 441 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ciekawy wiersz.. stopniowo się rozkręca. Widze, że
stara data powstania. Nasze życie składa się z wielu
przykrych niespodzianek i masz racje - nie jest proste
poradzić sobie z nimi... jeśli zostało Ci odrobine
siły to walcz... jeśli nadal po roku czasu tu jestes i
dodajesz wiersze to widzę, że jednak dajesz sobie
radę. A to ważne...
Wracając do wiersza... Zakończyłaś go genialnie...
Taki piękny, dumny i wyniosły koniec :)