Krew...

Popłyneła krew...
z serca na nowo ukrzyżowanego,
wolności niszczysz wszelki ślad
i dusisz go w pożarów dymie.

Pozostałości to labirynt serca cierpiącego,
co ból w światłość zmienił,
niebo i ziemia stają się puste i nadchodzi kres życia.

Za murami me krwawe serce tonie,
zmęczone dni spóźnionego lata,
łagodne światło noce zwodzi
i łzy moje budzą drżenie.

Wkrótce puszczę Twoją dłoń,
porzucę ostatnie płaty słońca,
krew moja płynie teraz spokojnie i łagodnie,
I każdy czas zagoi choć w części moją ranę z krwi...

autor

Megii21

Dodano: 2005-08-23 23:03:07

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie