Krew z krwi, kość z kości

Wszystkim przegranym.

Krew z krwi, kość z kości, szlak zaogniony
Śród łez i prochów, śród chmur i fal
Obraz utrzymać, chociaż zamglony
Wśród wzroku tego, dalszego niż w dal

Krew z ciała, łza z oka, a ciało spalone
Toczy się łza po otchłani
Otchłani zmysłów; sny – oddalone
Sny, co nie miałyby granic

Krew z ran a Piekło, Piekło nieczyste
Ulice są brukowane
Patrzysz, grzechami, patrzysz, skaliste
Otchłanie przekleństwu dane

Krew życia a życie, znasz-li krwi wiele?
Oddanej poprzez modlitwę
Za lepsze ziemie; tutaj, w popiele
Gaśnie pragnienie przykre

autor

Silvus

Napisany: 2007-01-03 Dodano: 2008-07-04 01:58:24

Ten wiersz przeczytano 893 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie