list

poukładałam nasze życie w swych myślach
jak dobrą powieść bez zakończenia
gdzie króluje tylko szczęście wieczne
lecz powiał nagle wiatr niezrozumienia
i zniszczył to co dla mnie było najważniejsze

teraz upadłam na kolana
i zbieram skrawki wyśnionej bajki
tego co wypadło mi z rąk
niezdarnej miłości malarki
czy znów rozwinie się w moim sercu spokoju pąk?

za dużo myśli w głowie się kotłuje
by zapomnieć przedsmak radości
skąpana w winie zauroczenia
wciąż wyliczam swe niedoskonałości
żeby zrozumieć niedosyt twego pragnienia

nie płaczę, bo łzy zastygły w ciszy
ukołysanej urażoną dumą
a gniew przysłania mi wspomnienia
żal jest wszystkich emocji sumą...
ten list i tak nie ma dla Ciebie żadnego znaczenia...

autor

Stysia87

Dodano: 2008-07-03 17:19:38

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie