Król
wiersz gwarowy
Król
Tobie Chryste uznajemy
Królem casu i wiecności
władcom nasej polskiej ziemi
i sędziom nasej grzysności?
Telu ludzi zbuntowanych
zabłądziyło we złym świecie
Tobie Boga obraziyli
teroz ik sumienie gniecie.
Przyodziołeś krzyz na plecy
i ramienia wyciągnoneś
choć serce włócniom przebiyli,
syćkik ludzi ukochołeś?
Przeboc im pytołeś Ojca
i odpuść im syćkie cyny?
i nie patrzoj i nie słuchoj,
komu przypisujom winy?
Komentarze (10)
Z największym uznaniem i podziwem za piękne, gwarą
pisane przesłania. Z serca pozdrawiam :)
Autorka z pełnią wiary podkreśla swą pobożność, co nie
każdy potrafi zrobić.
Serdecznie pozdrawiam.
Moje uklony skoruso, juz za sama gware :)
Piękna opowieść. Jak zwykle gwara nadaje jej
specyficznego uroku. Miło było przeczytać.
Pozdrawiam:)
Prawdziwy to Król.
Jemu hołd oddajemy,
Jemu się powierzamy.
Nie ma innego, nie ma większego nad nami.
Wiersz, jak korona na głowę Chrystusa cierpiącego, ale
i miłosiernego.
Pozdrawiam serdecznie:)
wiersz dobry, gwarowy, refleksyjny...coraz więcej
ludzi traci wiarę, odwraca się od Boga...zło,
nienawiść, panoszy się wszędzie...pozdrawiam
skoruso, zadumałam się nad Twoim wierszem, jestem
poruszona
Jak zwykle przeczytałam Twój wiersz z wielką
przyjemnością!!
Pozdrawiam Cię serdecznie :))
Człowiek istota marna a jednak umiłowana.
Wiersz pełen wiary i nadziei skłania do
zadumy.Pozdrawiam :)
Bardzo mi się podoba Twoje gwarowe pisanie! Czytanie i
wsłuchiwanie się w melodię tego gwarowego języka to
prawdziwa uczta! Natomiast jeśli chodzi o wiarę.... to
już zupełnie coś innego.