Kropla

Zapewne to nic wielkiego gdyż w końcu pisane było dwa kwadranse. Ale mimo wszystko zapraszam do poczytania:)))))

Nie zważając na brzęk garów,
chociaż niewielkich rozmiarów,
pełna buty, oraz gniewu
kropla wpadła wprost do zlewu.

Była północ, nocna cisza,
a ona z duszą derwisza
mając gdzieś fakt iż to męczy
stuka, pluska, oraz brzęczy

wokół głosząc mokrą chwałę.
Jestem ta co drąży skałę!
Z każdym sobie w mig poradzę!
Gdy zechcę to świat rozsadzę!

Gdy przechwał symfonia brzmiała,
biały kapelusz ubrała
i by zadać więcej szyku
siadła w górze na czajniku.

Dumnie spogląda dokoła.
W prawo krzyczy, w lewo woła.
Brzęczy coś z siłą gitary,
a jej siostry walą w gary.

Do rana by tak wrzeszczała,
lecz pani nie wytrzymała.
Wstała z łóżka, gary zmyła
I psotny kran dokręciła.

Zrobiła się cisza błoga,
a kropelka, olaboga,
chociaż była tak wspaniała
zwyczajnie wyparowała.

Jeszcze morał wam wygłoszę.
Pogubią płaszcz i kalosze
prysną hen nawet przejęci
jeśli im się kran przykręci

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2021-03-25 Dodano: 2021-03-25 08:28:57

Ten wiersz przeczytano 986 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie