krople życia
nie ma tu nic
tylko melancholia
pokątna
smutek gościem
codziennym
biały anioł
podaje krople życia
jeszcze się tli
płomyk
zbyt nikły
na białym prześcieradle
autor
Agnieszka B.
Dodano: 2015-10-17 11:06:17
Ten wiersz przeczytano 738 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Gdy życie już jedynie kapie jak woda z kranu, to
trzeba z nim się pożegnać. Bez obawy, gdyż dusza
przetrwa śmierć ciała. Ciekawy wiersz Agnieszko.
Miłego weekendu. :)
Zaiste pełen melancholii wiersz jak ta dzisiejsza
pogoda. Z podobaniem. I pocieszeniem. Będzie dobrze.
Ten niżej to ja /coś nie wyszło.
Powtórzę.
To ten bieszczadzki anioł płacze, nie bądź jak on,
uśmiechnij się, nawet podczas samotnych wieczorów.
Serdecznie Agnieszko.
;)
To ten bieszczadzki anioł płacze, nie bądź jak on,
uśmiechnij się, nawet podczas samotnych wieczorów.
Serdecznie Agnieszko.
;)
Smutny opis szpitala. Pozdrawiam.
ups, nie koniecznie na szpitalnym łóżku.
Nie ma tu nic? a wiele się dzieje, bo między wersami
czytam o kimś kto leży na szpitalnym łóżku i karmi się
tą ostatnią kropelką życia, i dopóty ono się tli
pozostała nutka nadziei. Ładny choć smutny wiersz.
Pozdrawiam :)
Smutny wiersz ale zgrabnie napisany:)
Krople życia, podawane codziennie wzmacniają nawet
tych najsłabszych. Pozdrawiam
Podobnie czytam jak krzemanka :(
Niekiedy kropla życia to cała wieczność nadziei,
wiersz skłania do zadumy,pozdrawiam.
Smutny obraz szpitalnej sali ( tak czytam). Miłego
dnia.