Krucha wiara
Nawet w chwilach pierwotnych lęków -
gdy obracasz zmysły,
tępiąc w sobie nóż zawiści -
nie przestaniesz wierzyć w Boga.
Jednak gdy zgubisz się
pośród westchnień obcego kontynentu -
twój Bóg z pewnością przestanie
w ciebie wierzyć.
Nosisz w sobie kajdany poczucia,
wykrwawiasz swe oczy w dzikości grzechu
-
wierząc jednak wciąż w Boga,
lecz cokolwiek nie uczynisz
twój Bóg przestanie w końcu
wierzyć w ciebie.
Bo i wieczość przestanie wierzyć w
ciebie
i w twoje jakiekolwiek podobieństwo do
Boga.
Komentarze (1)
Ależ nie , Bóg zawsze wierzy w człowieka , choć sie
odwrócisz od niego, to na ciebie wciąż czeka.
Przygarnie ci do serca, jak syna marnotrawnego. Taki
trochę goryczą przepełniony wiersz , mądry.