Westchnienie 7
Chlebie – pokarmie żywota,
Sycący duszę Swym ciałem
pełnymi garściami bez złota,
ubogim dajesz się w chwale.
Ofiarowanie i Miłość,
dary, z których wieczność tryska...
a jeśli coś niemożliwe,
Tyś Źródłem, Tyś nasza Przystań.
autor
marcepani
Dodano: 2020-12-17 18:00:41
Ten wiersz przeczytano 677 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Jestem i czytam z zachwytem :)
Jestem, O, Marce :-)
piękne wersy MarcePani...
pozdrawiam serdecznie.
Tryskasz pobożnością MarcePani. Pięknie.
Prosto, pięknie.
Pozdrawiam
Witaj Marcepani.
Chleb "Zywy" tak karmi i duszę i ciało.
Skorzystam z okazji i ślę dla Ciebie i Twoich
bliskich najszczersze zyczenia aby Święta Bożego
Narodzenia obfitowały miłością, zdrowiem i chlebem
tym codziennym i boskim. Ślę również moc
najcieplejszych serdeczności.
Pięknie :)
przystań uchyli nieba i do tego
kromkę chleba.
Pozdrawiam serdecznie
kolejna piękna odsłona.
Chleb, który każdy może spożywać,
życzę miłego wieczoru:)
Przepięknie ...
Przyłączam się do tych dziękczynnych refleksji. Miłego
wieczoru:)
Kierujmy się do Źródła, do Przystani.
Trafiony na te trudne święta. :)
Tyś nasza przystań...wszyscy zmierzamy do
przystani...pięknie :)
Pozdrawiam cieplutko :)