Kruchość...

Kocham Cię...

Czy dumałeś kiedyś nad kruchością ludzkich myśli?
Nad tym, że gdy mówisz "Odejdź" wszystko pęka?
Że w tej chwili wszystkie dawne sny natychmiast prysły,
że nie cieszą już dni zwykłe, ani święta?

Czy myślałeś kiedyś o tym, ile warta,
Jest ta "przyjaźń", którą wciąż tak chcesz nazywać?
Nie Tabula rasa, czysta karta,
Bo ja pustym sercem jestem już nieżywa...

Widzę słońce, lecz Twój obraz je przysłania.
Wstaje księżyć, ale Twoją twarz przybiera.
Wiem, jak pusty jest wierzący czas czekania,
Krzycząc: Lecz... A może... Jednak...

...a umysł płata figle...

autor

Wróżka

Napisany: 2004-12-05 Dodano: 2004-12-05 18:10:23

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie