Krzesło

Spadłam z krzesła
siedzę na podłodze
ręką badam teren wokół krzesła
boję się wstać
boję się pójść dalej
drżę...

odchodzisz?

pękła moja nadzieja
uśmiechem nie mogę jej skleić
stać mnie jedynie na smutek

odchodzisz?

wystraszyłam się chłodu
twojego spojrzenia
jestem przerażona
nie umiem czytać między wierszami
drżę...

nie rozumiem twojej wolności
nic jej nie zagraża
odchodzę
bo drżę...

ja również rozbiłam twoją nadzieję,
jak się domyślam
kocham Cię

autor

Margaret

Napisany: 2007-08-07 Dodano: 2007-08-07 16:48:50

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie