Krzyk duszy..

Krzyk bólu w duszy dzwięczy
dlaczego ten ból tak męczy
samotna ale nie sama
brocząca i ciemna serca jama

Usta strachem spętane
dlaczego tyle zła mi dane
niczym Syzyf dzwigam ciężary
nie ma końca i nie ma ich miary

Udręczone oczy tyle łez wylały
wzrok ciężki i otępiały
bez miłości życiu rzucona
matka..kochanka..żona?..

Rozpacz w sercu utkwiła
czasem jakbym nie żyła
uciec..zniknąć daleko gdzieś..
gdzie nie ma bólu i łez

Nie ma dla mnie życie litości
skazując na resztę dni bez miłości
nie sama a obolała w swej samotności

Z nadzieją.. ufam Ci Króliczku..

autor

Lwiczka

Napisany: 2007-02-13 Dodano: 2007-02-14 18:19:42

Ten wiersz przeczytano 383 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie