książe

Mówił, że nie ma po co żyć
Tłumaczył się, że nie ma nic
Bo stracił dom i młodzieńcze sny
Nie miał siły by opanować łzy

Kolejny dzień nie cieszył Go
I nie czekał na pierwszy promyk słońca
Nie uśmiechał się, wciąż ocierał łzy
Myślał jestem sam może jestem zły

Był jak mgła
Niewidzialny tajemniczy
Był jak kruchy róży kwiat delikatny
Był jak cichy wiatr
Całkiem wolny lecz samotny
Jak ocean bez dna nieszczęśliwy

Mówił, że to nie jego świat
Pragnął wrócić tam, gdzie się rodzi dusza
Gdzie zostawił tą najważniejszą rzecz
Wielką przyjaźń i miłość ponad śmierć...

FARBA-KSIążE ten teks oddaje to jak sie czuje...samemu brak i mi slow i weny :(

autor

nextepizode

Dodano: 2006-03-09 23:00:55

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie