Ku niebu ...

Uleciała ku niebu,
Dusza ...
Obijając się o strzępy pogrążonych w przeszłości myśli
Niszczonych wspomnieniem.

Uleciała ku niebu,
By usłyszeć ostatni już raz ...
Krzyk zdławiony
Zbliżającej się samotności,
Okraszonej przerażeniem.

Palący się płomień życia przygasł
I nastał mrok ...
I cisza, a wśród niej głos
Deptanego serca.

Uleciała ku niebu,
Dusza ...
Ku swojemu przeznaczeniu
Znacząc drogę doznaniem i pragnieniem
Tworzonych wśród myśli
I dla myśli ...

Uleciała
By odrodzić sie ze wspomnień,
By zacząć żyć od nowa,
By zacząć marzyć,
Śnić.

Uleciała ku niebu,
Pogrążona w czerni.
Powróciła inna - odmieniona
Namaszczona ...
Nadzieją.

autor

blasphemous

Napisany: 2003-05-08 Dodano: 2005-09-08 13:56:50

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie