Ku otchłani śmierci

Zaszło słońce.
Schowała się radość.
Złowroga chmura przesłoniła niebo.
Smutny scenariusz pokonał chęć do życia.
Słońce jest zbyt słabe.
Mój uśmiech jest bezsilny.
Nastała ciemność.
W moim sercu panuje czerń.
Nie ma szans na rozpogodzenie.
Żadnej perspektywy na dalsze życie.
Pada deszcz.
Leją się łzy.
Jeden grzmot.
Jeden ruch.
I już mnie nie ma.
Spadam.
Lecę w dół,
Ku otchłani śmierci.

autor

Lady Dark

Napisany: 2006-08-11 Dodano: 2006-08-11 15:17:08

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie