ku pamięci..

Różowe niebo jesiennym wieczorem,
Lśni nad legionem zapalonych świec.
Zasiedli razem, przy jednym stole,
Zmarli z żywymi by spojrzeć wstecz.

Usiadły także tłumy dusz czystych
Gorzkie tęsknoty widząc łzy,
Bo żywy człowiek zmarłych ma bliskich
Których w dzień jeden tradycją czci.

Po dobie wrócą między ciasne ściany,
Pod dachem płyty, mocniejsi położą się bo..
Znicze wygasną, kwiaty powiędną
Modlitwa zostanie jedną rzeczą pewną.

autor

Patriot

Napisany: 2007-11-01 Dodano: 2007-11-03 12:49:52

Ten wiersz przeczytano 789 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie