Kupido

Kupid zbójca mały co nakłada nam różowe okulary,
Nie zapyta, nie przeprosi, znienacka atakuje,
Poczym chytrze podśpiewuje,
- Jam jest Kupid zbójca mały co na ślepo rozsyła miłości strzały -
I tak już od tysiącleci na zabawie czas mu leci,
Zabawa przednią jest dla niego, ale nie dla człowieka strzałą trafionego,
Strzała od dziecięcia małego przeszywa duszę poszkodowanego,
A ten w miłosnym żarze w metamorfozę wstępuje,
Cieszy się, raduje, codziennie świętuje,
Wenus wielką sławi i się ciągle bawi.
Jednak Kupid zgrywus mały jak miłość ślepy cały,
Nie dostrzega kogo trafił a kogo nie, wiec przeróżne sytuacje dzieją się,
Raz para młoda wielce zakochana rozstaje się następnego rana,
Z kolei inna para co lat pięćdziesiąt w małżeńskim stanie trwałą,
U schyłku życia swego odchodzi jeden od drugiego,
Tak więc Kupido chłopiec mały nierozsądnie rozsyła swoje strzały,
Łukiem broń jego, a miłość odbiciem Kupida samego.

autor

D. Frost

Napisany: 2004-01-15 Dodano: 2005-07-02 03:10:58

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie