Z kwiatów jestem
Z kwiatów jestem z ptasiego rdestu i
skrzydła
Wiatr we mnie mieszka i myśl niedościgła
Z pierza i z mięsa gęstego soku
dmuchawca
Zmysły wybujałe pasę na latawcach
Z bólu który żłobi trójkąt ponad czołem
Ze świateł i z księżyca i z trójkąta
dołem
Z miłości prostej jak drzewa samośpiewna
struna
Z ziemi z której do nieba zazdrości bije
łuna
Na motywach H. Poświatowskiej Z kwiatów jestem http://wiersz.eu/halina-poswiatowska/z-kwiatow-jestem/
autor
Weno
Dodano: 2015-07-27 12:00:01
Ten wiersz przeczytano 1304 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Piękne metafory, bardzo miły w odbiorze wiersz.
Pozdrawiam pogodnie.
nektar we mnie ze świateł i ksieżyca - niczym
przestrzeń w:)
Ładnie ujęta refleksja. Wiersz rozbudza wyobraźnię
czytelnika. Pozdrawiam:)
"Wiatr we mnie mieszka i myśl
niedościgła". Piękna metafora.
Pozdrawiam:]
Ładnie.
Trochę mi to pasanie zmysłów brzmi zbyt ostro w
porównaniu do reszty
może zmysły wybujałe krzewszę..
Wiadomo też, ze autor wykluicza, zatem można opuścić
częsć "z"np.
Z bólu który żłobi trójkąt ponad czołem
Z świateł i księżyca i z trójkąta dołem
miłości prostej jak drzewa samośpiewna struna
ziemi od której do nieba zazdrości bije łuna
Pozdrawiam
Piękny!:)
pięknie i melodyjnie,,,,,,dobrze że
jesteś,,,pozdrawiam :}
Ładny :)