Labilna wena – Sonet podwójny

Nie jest łatwy do pisania, mój pierwszy w tej formie...

Milkliwym piórem ekshumuję wiersze
inercja wzeszła cierniem
przymknęła język etapem rozważań
pląsem marazmu wspomaga milczeniem
myśląc wschodzącym chlebem
jak ma nakarmić biednego wariata

Słyszę pragnieniem co wciąż żywe szepcze:
hej załóż wenie lejce
poprowadź sprytem cel wskaże pyskata
albowiem w złości wyzna najtajniejsze
sekrety pośród cierpień
zbyt wiele zdradzi pragnąc się wykazać

Zrobiłem lasso splecione z natchnienia
wdrożonym celem schemat
kiedy nadbiegła nałożyłem pętlę
otwarła bramy księgę
jakby czytała w nieznanych materiach

Władczym przejrzeniem ciemności podświetlę
w abulii chętnie sięgnę
stąpając ciężko po ostrych kamieniach
po najsprytniejszy seans
niech wie labilna wena że wciąż tęsknię






----------------------
Podwójny sonet wymyślony został przez L. Martelli (1250),
później schemat został rozbudowany przez G. D`arezzo (1235 – 94).

Niniejszy sonet napisany jest według pierwotnego schematu i autora.
Schematy Darezzo (trzy znane) różnią się budową, są bardziej rozbudowane.
----------------------

AaBAaB AaBAaB CcDdC DdCcD || Duże litery - 5/6, małe - 5/2

autor

sceny życia wypływają

Napisany: 2024-05-05 Dodano: 2024-05-05 11:18:27

Ten wiersz przeczytano 336 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie