labirynt
niebem
wnętrza dłoni
obejmiesz wszystko
to co miękkie i szorstke
i twarde gwiazdy
wypukłe żyły
w niekończących się
spiralnych zwojach
nić ariadny
znaczy drogę
po labiryncie
pamięci dotyków
byle tylko nie trafić
w objęcia minotaura
Komentarze (4)
Nie... tam trafic nie mozna nawet jesli niebo mielismy
kiedys w dloni... Jak dobrze Cie znow czytac:)
Piękny... troche tajemniczy ale taki smutny...
doskonale Cie rozumiem...pamięć dotykow bywa czasem
zabójcza
w oszczędny sposób przedstawiony temat, zręcznie
wkomponowany w mit - labirynt, jako zagubienie,
samotność, ciągła wędrówka, i lęki... udany,
wartościowy wiersz...
Piękny wiersz bowiem tylko bliskością znaczyć można w
labiryncie życia drogę zważając na potwory To jest
Poezja Brawo!