labirynty
arystokratka z pocerowaną duszą
ze łzami pochowanymi po kieszeniach
szuka wyjścia z labiryntów
z labiryntu własnych ja
labiryntu oczekiwań swoich i ich
snując nić ocalenia
modli się by znów jej nie zerwać
nie zgubić się po raz kolejny
sunąc wciąż przed siebie
nie wiedząc czy w przód
związuje kolejny supeł
coraz bardziej skracając i tak wątłą już
nić
gwoli wyjaśnienia.. arystokratka w wierszu to typ osobowości, osoba chowająca swoje porażki w głębi siebie a na co dzień udająca, że wszystko jest w porządku..
Komentarze (1)
Świetnie oddany obraz naszego życia...jak wędrówka z
nitką po labiryncie,w modlitwie by się nie zgubić...i
te supełki,skaracajęce wątłą już nić...Naprawdę
świetny wiersz.