Lala
Skrzydła związane, nogi oplątane
Twarz zmurowana, wiecznie zapłakana
Jest sobie jak malowana lala
Taka ładniutka, bardzo skromniutka
O nic nie prosi, nic nie dostaje
Żyje powietrzem, obłokiem miłości
Co w jej sercu więc gości?
Smutek największy na całym świecie
Nigdy już jej nie znajdziecie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.