Lalka

Nie pamiętam kiedy to się stało
byłem małym chłopcem, czegoś mi zawsze brakowało
Chciałem coś powiedzieć, wyszeptać słowo to
lecz coś mnie przed tym ciągle wstrzymywało,
Gdy patrzyłem w przejrzyste oczy Twe,
już wiedziałem tak naprawdę
czemu przytrafiło się to właśnie mnie,
Zapragnąłem wtedy pierwszy raz
szeptem wypowiedzieć imię Twe,
W taką noc, gdy już wszystko śpi
niezapominajka tylko daje mi
tę nadzieję, to wspomnienie
bliskość serca i westchnienie,
Dzisiaj pytam, czemu wlaśnie ja?
czemu chłopieć taki mały
ma od życia same twarde skały?
Jak ta lalka, marionetka która wie
kto najmocniej i najpiękniej kochać chce,
Mały chłopiec na tym świecie
jak ta lalka, która zawsze jest
Ona nigdy nie odejdzie
wciąż mi mówiąc - Kocham Cię.

autor

fenix

Napisany: 2004-06-03 Dodano: 2004-06-05 14:40:34

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie