Latarnia

Ubrana w zapach
nad brzegiem morza stanęła
kogo wygląda i na co czeka
ręce w błagalnym geście wyciąga

Jak ta latarnia co smugą światła
drogę chce wskazać wędrowcom
ona swym śpiewem zapachem ciała
przywołać pragnie zeglarza
tego co kiedyś tak jej powiedział
bądź mym światełkiem na brzegu

Wraca co wieczór stoi do świtu
wiatr włosy plącze
dotykiem zimnym twarz smaga
jak ta syrena jak nimfa wodna
śpiewem jednego kusi do brzegu

Stoi wytrwale deszcz jej nie groźny
grzmoty błyskawic nie obce
promyki słońca grają adagio
a ona stoi uparcie w tej wodzie

Bo obiecała słowa dotrzyma
jak ta latarnia na brzegu morza
światełkiem mruga pieśń swą od serca
trwam,jestem,czekam i będę


Wracaj do domu mój ty żeglarzu
ja tu na Ciebie czekam ...

na przekór wiatrom ,na złość tym wirom diabelnym....perlę złowiłam ....Ciebie

autor

angelina2564

Napisany: 2008-11-26 Dodano: 2008-12-15 21:08:36

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie