latawice

poeci - mniej wrażliwi - wszystko mają w nosie,
co mógłby im zarzucić krytyk - ten co zna się (?).
ten, który lata co dnia, niby kot z pęcherzem,
alibo giez kąśliwy w dobrej wszakże (?) wierze.

ów krytyk - poezyi dobro ma na względzie.
przysiada więc na wszystkim (na niczym nie siędzie).
już bzyczy na erotyk (coś dawno nie bzykał...!),
więc w zamian za to "dawno" po erato bryka,

że niby nie dość sprawnie piórkiem posmyrana
przez pana, który nosi imię grafomana.
za chwilę już satyrze pod chwościk się wciska.
bo przecie nie doleci, gdzie mocne zębiska.

wymiecion spod ogona gwałtownym wierzganiem
chwilowo się ulatnia - do bajki o łani.
i brzęczy jak najęty, że niehonorowo
tak łanię wysmarować - wygląda jak krowa (!?).

na palu grafo-bajki niezdarnie się miota.
bzyknął coś niewyraźnie, że milczenie cnotą.
wszyscy więc bez wyjątku (!) koślawi poeci
prawo mają, by milczeć, kiedy giez przeleci.

a wtedy to poezja będzie zoili rajem
- zapłodnią ją bzykaniem, no bo wszak im staje
talentu i nabiału... wszyscy będą cicho...
póki much wszędobylskich nie napędzi licho.

autor

grusz-ela

Napisany: 2013-04-29 Dodano: 2013-04-28 23:59:54

Ten wiersz przeczytano 1953 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Satyra Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie